
Emigratie als introvert en (onverwachte) single vrouw
Emigreren is niet simpel. En zeker niet als introvert en single vrouw. Maar als je in je kracht gaat staan, dan kan niets je tegenhouden je droomleven te realiseren. Hoe ik mijn emigratie ervaren heb en uiteindelijk mijn eindbestemming bereikte, kom je hier te weten.
Als vrouw ben je wonderwoman?!
Als vrouw ben je wonderwomen, toch? Er wordt zo veel van je verwacht!
Je moet:
- een diploma halen
- een carrière uitbouwen
- de “ware” vinden en daar liefst nog kinderen mee maken
- zowel je werkgever(s) of opdrachtgevers(s), je kinderen, je partner, je ouders en jezelf gelukkig houden
- het huishouden volledig onder controle hebben
- en ah ja, er ook nog eens fantastisch uitzien elke dag
Ik ben hier om je te melden dat jij juist niets moet! De enige persoon die jij gelukkig dient te houden ben jijzelf. Immers, zolang dat niet in orde is zal al de rest nooit volgen.
Want anderen pleasen betekent jezelf en je eigen dromen aan de kant zetten.
Je eigen geluk begint in je hoofd
Dus mijn boodschap aan jou: zorg ervoor dat je zelf gelukkig bent want jij zit 24/7 in je eigen hoofd en dat moet een happy place zijn!
Wil jij geen huisje-boompje-tuintje, go for it!
Wil jij geen carrière uitbouwen, go fot it!
Wil jij op wereldreis, alleen reizen of alleen emigreren, YES YOU CAN!!!
Leer uit mijn ervaringen en besef dat niets je hoeft tegen te houden je droomleven realiteit te maken!
Ik koos voor mezelf en besloot het Westen en het Westerse ideaal vaarwel te zeggen, want deze manier van leven beviel mij absoluut niet!
Onze opvoeding leert je niet te “leven”
Ik ben in 1994 geadopteerd vanuit Burundi (=Centraal-Afrika) en ondanks dat ik dankbaar ben voor de inzichten en kansen die België (= Europa) mij hebben gegeven, wist ik op jonge leeftijd al als introvert en als adoptiekind dat in deze samenleving de prioriteiten verkeerd liggen.
Kind en moeder worden in de Westerse maatschappij al heel snel van elkaar gescheiden en de schooluren duren wel echt extreem lang.
En wat van deze opvoeding blijkt als volwassene echt belangrijk te zijn in je leven?
Wat echter wel van belang is, moet je maar zelf ontdekken:
- het verschil tussen de man-vrouw relatie
- je belastingbrief kunnen begrijpen en invullen
- hoe je met je gevoelens omgaat en die van anderen
- hoe je constructief kan communiceren
- hoe ondernemen je vrijheid geeft
- hoe je zelf een huis kan bouwen
- hoe je kan voorzien in je eigen eten, drinken en geneesmiddelen
- hoe je je kapitaal best kan investeren in niet-fiat geld
- enzovoort
De meeste levensnoodzakelijke zaken komen er niet aan te pas tijdens onze opvoeding en op de schoolbanken.
Ik heb dankzij mijn adoptieouders heel veel van de wereld gezien en wist mede hierdoor dat mijn Westerse paspoort overal welkom was.
Going solo
In 2019 startte ik als ondernemer, omdat ik moeite had met al de regels die me werden opgelegd als werknemer en mijn zaak (Nexus Pursuit) groeide sneller dan verwacht.
Hierdoor werd het nodig een betere work-lifebalance te creëren en ik wilde mezelf bezinningstijd geven.
En wat is er beter om te bezinnen dan een vakantie? Vandaar dat ik in 2021 mezelf een All-in soloreis gunde naar de Dominicaanse republiek, want de meeste creativiteit en flow komt op die momenten dat je volledig ontspannen bent.
Eens daar ervaarde ik een ongekend gevoel van vrijheid,
- alles was zo extreem goedkoop
- mannen die je letterlijk de hemel beloofden (ik veronderstel omdat ze goed genoeg wisten dat ik een Westerling was)
- ik kwam dagelijks in contact met mensen van over heel de wereld die (ongevraagd) heel hun levensverhaal aan mij vertelden
- en vooral constant het gevoel dat de tijd stil stond, …rush, stress, een planning bestonden allemaal niet.
Ik had al veel van Afrika gezien, maar hier in de Dominicaanse Republiek vond ik iets dat ik niet in Afrika voelde, …er was rust en geen druk om te overleven (denk aan diefstal, corruptie, bedelaars en de overal aanwezige, constante armoede).
Mijn solo-reis plantte het zaadje van mijn emigratieplannen
Toen ik terug aankwam in België was het contrast enorm. En toen wist ik het! Ik moest en zou vertrekken naar een niet-Westers land. De negatieve invloeden van Corona sinds 2020 was ik niet vergeten. Hoe mensenrechten door de voornamelijk Westerse overheden wereldwijd met gemak geschonden werden.
Dit deed me besluiten dat ik niet kon emigreren naar een ander Westers land, maar echt Europa vaarwel moest zeggen, ook op ondernemersvlak.
De onlogische Covid maatregelen gaven mijn emigratieplannen extra voedingsbodem
Toen ik landde in België werd ik door de overheid gestalkt, want ik kwam van een “Covid hoog risicogebied”. Terwijl ik daar zo goed als constant aan het strand lag in mijn bikini en mondmaskers onbestaande waren tot op de terugvlucht.
In België mocht ik mijn mondmasker enkel afzetten om te eten …terwijl je letterlijk heel de vlucht lang opgesloten zit in een metalen bak, op elkaar gepropt.
De logica van alle Corona maatregelen was ver zoek. De Belgische overheid eiste dat ik naar een testcentrum zou gaan 48u na de landing en dreigde met boetes indien ik hiermee niet instemde. Hou in je achterhoofd dat de overheid ook weet dat ik 100% remote werk als zelfstandige sinds 2019 …voor wie zou ik zogezegd een gevaar vormen?
Mijn besluit om Europa te verlaten stond vast
Ik ging vertrekken naar een niet-Westers land binnen de 2 jaar en zo gezegd, zo gedaan.
Na een verkennende reis in 2022, landde ik alleen in 2023 in Nicaragua (Centraal-Amerika). Mijn toenmalige vriend was nog niet klaar om te emigreren. Hij wist al sinds onze eerste ontmoeting in 2021 wat mijn plannen waren en dat ik weg wilde uit Europa.
In de Dominicaanse Republiek was ik redelijk afgezonderd en verzorgd door de All-in formule, maar nu in Nicaragua stond ik zelf in voor een langetermijnhuurwoning en moest ik mijn eigen eten en drinken voorzien.
Dat betekende zelf naar de markt gaan en natuurlijk ook een netwerk uitbouwen!
Als vrouw alleen in Nicaragua
Wat had ik een geluk dat het digitale tijdperk al booming was toen, want ik maakte gebruik van verschillende telegram groepen en facebookgroepen om met andere mensen in contact te komen. Ook om met hen af te spreken. Gevaarlijk als vrouw in Nicaragua? …NOPE!
Er zijn tal van alleenreizende vrouwen in Nicaragua, net omdat het zo’n veilig land is om als vrouw alleen rond te trekken.
Ik kwam in contact met Amerikanen, Fransen, Canadezen, Nederlanders, enz, een heel internationaal gezelschap. Nicaragua trekt wereldwijd expats aan die door hebben dat een goedkope levensstijl en prachtige natuur het perfecte recept vormen om elke dag op te staan met zo veel dankbaarheid.
Veilig rondtrekken in Nicaragua
Daarnaast had ik het geluk dat mijn vriendin sinds het middelbaar op bezoek kwam. Zo kon ik haar alle leuke plekken tonen over heel Nicaragua. Openbaar vervoer in Nicaragua is privé geregeld, van tuktuk’s tot luxebussen en alles daartussen. Alles wordt netjes geregeld door de locals.
En in tegenstelling tot België verloopt alles enorm professioneel en punctueel. Ze komen je zelfs wakker maken moest je tijdens de rit in slaap vallen en je halte is bereikt.
Nicaragua is niet ideaal om zelfvoorzienend te leven
Ondanks de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de locals, de prachtige natuur waarvan de kleuren echt mindblowing zijn tijdens het regenseizoen, werd Nicaragua niet mijn eindbestemming.
Ik wilde zelfvoorzienend leven en niet meer afhankelijk zijn van derde partijen in het voorzien van mijn basisbehoeften.
De Nicaraguaanse overheid heeft heel veel macht, pesticiden worden te veel gebruikt én tijdens het droogseizoen was er een watertekort.
Toen kwam Paraguay op mijn pad
Ik had ondertussen een langeafstandsrelatie met mijn toenmalige vriend die nog in België woonde en mijn uitpluiswerk zorgde ervoor dat Paraguay, the land of the free op mijn pad kwam.
Hij was nog in loondienst toen en kon wel een maand verlof nemen. Hij reisde met een vriend naar Paraguay om op ontdekking te gaan en kwam heel enthousiast terug.
Zo werd mijn voorgevoel bevestigd: in Paraguay heeft de overheid weinig macht en is het hele jaar door zelfvoorzienend leven mogelijk.
We beslisten om samen aan een leven in Paraguay te beginnen.
Mijn eindbestemming, Paraguay botst met mijn introvert karakter
Na 6 maanden Nicaragua landde ik in Paraguay. Onmiddellijk viel me op dat de locals in tegenstelling tot de Nicaraguaanse bevolking veel minder remmingen hadden. Naast vrouwen en mannen werd ik zelfs op verschillende momenten in de supermarkt door kinderen aangesproken. Allen waren ze benieuwd naar mijn herkomst. Paraguay is namelijk nog minder toeristisch dan Nicaragua en de Paraguayanen gaan niet op verlof naar de Caraïben waar ze mensen met mijn huidskleur vaker zouden tegenkomen, …of in het buurland Brazilië.
Uiteindelijk is dit puur uit nieuwsgierigheid, wat in weze niet erg is. Maar toen ik dan op een gegeven moment op de wang gezoend werd door een onbekende voorbijganger die mijn huidskleur “muy bonito” vond, had ik er als introvert toch wel mijn buik van vol. Ik merkte dat mensen meer geremd waren als ik in het bijzijn was van mijn toenmalige vriend.
De migratie zorgt voor een krak in de relatie
Na enkele maanden bleek dat mijn relatie van bijna 3 jaar niet opgewassen was tegen dit emigratieavontuur. Uitdagingen die al de kop opstaken tijdens onze relatieperiode in België werden nu nog meer uitvergroot. Een verhuis naar het buitenland gaat tevens gepaard met nog zo veel meer andere onzekerheden. Dus moest ik de knoop doorhakken.
En dan woon je plots alleen in een land waarvan je weet dat er je als single Afrikaanse vrouw nooit zelf voor had gekozen.
En dan besef je dat zelfs je mobiliteit afhankelijk was van je partner, want ja niemand heeft 2 auto’s als je telkens samen verplaatsingen doet. Helaas is het openbaar vervoer op het platteland in Paraguay niet zo efficiënt geregeld als in Nicaragua.
Reality check: je hebt geen man nodig om gelukkig te zijn
Dit was voor mij een zware realtiy-check, waarbij ik er aan herinnerd werd hoe belangrijk het is om als vrouw altijd te zorgen dat je geen man nodig hebt om gelukkig te zijn. Een man is een plus, maar mag geen noodzaak zijn.
Ondanks dat ik introvert ben en nog niet eens 1m60 hoog, heb ik voldoende zelfvertrouwen. Zo wist ik dat een nog rechtere rug dan gewoonlijk, een vernietigende blik en een duidelijke “No habla español” genoeg was om zulke ongemakkelijke situaties te stoppen.
Als zelfredzame single vrouw in Paraguay
Daarnaast was de enige manier om mij in deze situatie te redden zorgen dat ik zo snel mogelijk mijn netwerk uitbreidde en dat mijn Spaans beter werd. Ik was niet enkel in Paraguay vanwege een man, maar omdat ik bewust had gekozen om in dit “Land of the free” mijn permanente verblijfsvergunning aan te vragen én zelfvoorzienend te gaan leven.
Natuurlijk moest ik dit realiseren en was het een wijze levensles. Ongeacht die man, …hoe je het ook draait of keert, jouw geluk en leven is jouw eigen verantwoordelijkheid, niet die van iemand anders.
De kracht bij emigratie zit in de community
Ik geloof dat iedereen naar het buitenland kan verhuizen, als single of als koppel, mét de juiste begeleiding. Desondanks dat ik een introvert ben, weet ik hoe waardevol een community is en dat dit heel veel uitmaakt van je mentale welzijn en van je doelrealisatie.
Ik wil niet dat jij zoals ik het gevoel moet hebben van er alleen voor te staan, wanneer je start aan je emigratieplan. Vandaar dat ik graag met jou in contact kom. Zie ik je bij de eerstvolgende gratis live infosessies van de INA community?
Niets meer missen?
Volg ons op onze socials: